Netgedichten

netgedicht (nr. 16.037):

beukenboom

de wind speelt
een symfonie
met de bladeren
in rake noten

de wind raakt
de boom zichtbaar
zodat ze plots
huilt van het lachen

de wind wiegt
als een moeder
takken in slaap
totdat de boom droomt

de wind staakt
haar wilde bui
de boom komt tot rust
de laatste noot valt