Netgedichten

netgedicht (nr. 16.533):

Vergissen.

Woorden hebben voor mij geen nut,
ze schieten me niet te binnen.
Aan wie zal ik ze moeten uiten
Nu ik jou niet meer mag beminnen.

Vragen heb ik nog genoeg.
Spinsels in mijn hoofd, brandend op mijn lippen.
Vragen waar ik nooit een antwoord op zal krijgen,
Aan jou kan niemand tippen.

Troostende woorden van “het komt wel weer goed”
Ze verwachten van mij dat ik sterk zal zijn
Ziet niemand dan het leed in mij ....
Voelt niemand dan mijn helse pijn ?

Een maatje om lief te hebben, maak het dragelijk voor mij,
Verzacht de pijn die ik voel nu ik haar zo moet missen.
En geef antwoord op mijn vraag, dat als God bestaat,
waarom hij zich zo vreselijk moest vergissen?