noëlla

ik, die een zusje en later mijn vader verloor
denk nog steeds aan dat engelenkoor
dat op jouw bidprentje stond
en dat je zieltje naar de hemel zond

je lag zo vredig in je bed
nadat de dokter je lamme beentjes had verlegd
nog nooit in jouw korte leven sliep je zo goed
maar helaas verliet je ons toen voorgoed

jij was de benjamin van ons gezin
noodgedwongen naam ik die plaats toen in
jij was voorgoed van ons heengegaan
liet ons zonder jou voor een sombere toekomst staan

waarom was dit niet het einde van ons verdriet?
waarom was er weer iemand die ons verliet?
hadden wij nog niet genoeg geleden?
moeten we soms nog meer beleven?



april 1966

Zie ook: http://www.blog.SeniorenNet.be/tonja

Schrijver: Tonja van Hoek, 19 augustus 2007

tonjavanhoekicloud.com

zusje spieratrofie verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 17 stemmen 1.149