Netgedichten

netgedicht (nr. 17.110):

Eiland.

Strelende wind
warme zon op m'n huid
maar mijn hart voelt kil

Liggend in het zand
denkend aan 't verleden
en dat ik alles anders wil

Als op een eiland
gevangen door het water
ingesloten voel ik mij

Hoop is ingeslapen
wachtend op genezing
op iemand zoals jij

Voel de bries
sluit m'n ogen
leg m'n benen van elkaar

Fantasie komt tot leven
wil weer genieten
denk aan jou, voel je "daar"

Trillend , kreunend...
overgeven aan gevoelens
eng en toch ook fijn

Laat ik jou toe?
daar op mijn eiland
ongedwongen samenzijn

In de branding
zalig zoenend
't zilte water langs ons lijf

Glijdend in de lauwe golven
voel ik je in me
vraag je.... "blijf".... ?