Dicht over de tong

vurig likt de nacht
dichte duisternis bloot
dorstig en hunkerend
naar schone handen

violen klagen de modder aan
die langs veel mouwen druipt
duisterval laat zijn sporen na
op blondgeverfde traptreden

de snerende klanken
glijden langs de leuningen
naar beneden en eindigen
in een weerspannige schoot

er is geen weg terug
al krijsen tegenbeelden
de wanen zijn bezeten
van achtervolging

pas in het daglicht
worden de wonden
weer dicht gelikt

Schrijver: Nina Laverona, 1 november 2007

ninalaveronahotmail.com

duisternis

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 18 stemmen 388