Netgedichten

netgedicht (nr. 18.091):

Uit schaduw, in het zicht

In de stil verborgen schaduw van de stad
Zie ik lampjes
In de nacht

Achter deuren hoor ik stemmen fluisterzacht
Geef me adem
Geef me kracht

Ik zie muren om te slechten
Hoop om voor te vechten
Een droom om voor te leven
Ik heb goud om weg te geven - laat me streven...

Maar vanavond, loop ik door

Zoveel stemmen en toch voel ik mij verlaten,
in de straten
zonder licht

Ik hoor je vragen hoeveel uren, hoeveel dagen?
Niet mee praten
Ogen dicht

Ik wandel door de straten
in de schaduw, uit het zicht
Het is goed dat ik me nu eens
op mijn eigen vragen richt

Daarom loop ik even met mijn ogen dicht
Maar ik beloof je we gaan lopen uit de schaduw
Jij en ik

Als het mag leer ik je hopen - leer je lopen...
In de straten van het licht.