Netgedichten

netgedicht (nr. 18.176):

Perron in Luik

Niet alleen
de geelbruine bladeren
vallen onverschillig
naast mij neer

ook de wereld
mijn wereld
het kleurt zich duister
net zoals december

door de afwezigheid
van al het andere
en de schending
van privileges
verschuilt vrijheid
zich heimelijk

ach,
vroeg of laat
zal alles
en dat waar ik in geloof
dat wat ik weet
zelfs wat ik voel
of niet

toch verloren gaan

en zal ik na mijn doodssnik
zeker weten
dat engelen niet bestaan