Netgedichten

netgedicht (nr. 18.269):

Geen eigen gelaat heb jij...

Geen eigen gelaat heb jij,
maar daardoor duizend gezichten,
je bent op zoek naar houvast
en toeverlaat, soms naar zekerheden.

Wat heb je sinds het begin
meegemaakt en geleden,
maar de hoop blijft je dragen
en het vermoeden
dat achter de horizon
weer ergens en ooit
licht zal dagen.

Je bent één uit de velen:
gekend, bemind, gezocht
maar vaak ook vergeten,
onderdrukt, verloren of gekwetst,
miskend, gefolterd, gedood.

Toch sta je weer op...
Geen eigen gelaat heb jij
maar daardoor duizend gezichten.

Naar aanleiding van de Dag van de Mensenrechten.