Netgedichten

netgedicht (nr. 18.317):

Stonehenge

Stonehenge, mensen die
gehuld in geladen stilte
de zonnewende bezweren
in het goud van een dag
die mysterieus wil zijn

Stonehenge, dobbelstenen die
door de tijd hun ogen verloren
nadat ze kunstig neergezet
door een reuzenkind vergeten
in de toekomst kunnen kijken

Stonehenge, het eiland
waarrond de politie een cordon
tussen de gelovers en zij
die het niet willen weten
de hippie en de man met das

snij mij een maretak, druïde
en lauwer mij als kind
van deze onrustige tijd