Netgedichten

netgedicht (nr. 18.447):

Kerstavond

Bij deze kerstavond
hoort een mijmering
over -hoe kan het anders-
VREDE.
Je kan je verdomd opwinden...
Neen, dit gedicht -nou ja-
vlot niet.

Waarom niet denken
aan het huppelende kind
op de rustige straat,
een kakelende kip
en een fietsende boer,
die meent dat het mooi weer is
voor de tijd van het jaar.

Je vrouw bezig zien,
ijverig, met pakjes
voor de kerstboom,
zilverpapier en gouddraad,
verschietend licht.

Jezelf erop betrappen
dat dit ernstig spel
je amuseert en ergert.
Je eigen vredesdroom
verpakt met slingerkrullen
rood en wit,
hangt wiebelend
aan een takje.

Voorzichtig moet je wezen
met de vrede:
een kerstboombal
die vaak voor onze blik
uiteenspat in duizend doden
min of meer.