(zonder titel)

Dit gedicht gaat over het gevoel dat je kan hebben als je iemand wilt helpen maar dat je eigenlijk niet weet hoe omdat er niets te helpen valt aan de situatie. Maar ondanks een situatie die nooit zal verbeteren (denk aan dood etc) kan je iemand wel helpen door te laten weten: kom maar, vertel maar, ik denk met je mee, leef met je mee en voel met je mee. Maar het is een gevoel en niet iets wat je hoeft te begrijpen.

Ik heb een vraag over de titel: waar gaat dit gedicht in hemelsnaam over..??

Geeft moed

mooi, herkenbaar en eerlijk geschreven!