Netgedichten

netgedicht (nr. 18.600):

schaduw in de mist

Schaduw in de mist
Soms is alles zo vaag
Zo ver weg
Probeer het te pakken, doch
geen gevoel,onbereikbaar
Mijn ogen zijn nat
Mijn huid is kil
De mond wijd open
Klaar voor een schreeuw
Geen geluid, ’t is stil
Geen wind, geen vogels, niets
Ik staar om me heen
Overal leegte
Als een grijs gordijn
die me mijn zicht ontneemt
Probeer te bewegen, doch
ben bevroren , geworteld
als een boom in ’t moeras
Geen gerichte gedachten
Gewoon zijn
Geen rede tot emoties
Niemand om te delen
Ik wil gewoon slapen
Maar mijn ogen willen niet dicht
Er is geen ontkomen aan
Mijn wereld glijdt weg
En ik met hem mee.