Netgedichten

netgedicht (nr. 18.695):

Ode aan Chesil Beach

Nog net zie ik jou lopen
Verdwijnend aan de horizon
De wind trekt zachtjes aan je kleren
Lopend door de winterzon

Jouw dure schoenen
Stappen op de harde kiezels
Die kleine barstjes trekken in het soepele leer
Je attitude zo rebels

Eens begrepen we elkaar compleet
Deelden we onze dromen
Waren veilig bij elkaar
Niet verwachtend dat het einde zo abrupt zou komen

Deze huwelijksnacht
Niet wat ik ervan had verwacht