Netgedichten

netgedicht (nr. 19.424):

El Repilado (Alpajaras)

Een mager kerkje staat
middeleeuws te peinzen
ontdaan van ereschuld
broos als eierschaal
gebroken wit gebarsten
muren in granieten trance
als een fossielen oester
als parel in ballance
verweven in de gouden
handpalm van een geduldig dal.

Het dak z'n magere vinger wijst
naar de uiteinden van het heelal
waarmee het slaperige dorp
het verleden herschrijft
gedoopt in de roerige inkt
waaruit de echo doorklinkt
en oude teksten boven
deuren langzaam vervagen.

Moe gestreden buigt men
het hoofd met eerbied naar beneden
vertrouwd aan eigen aard
in bedachtzame schreden
in zuiver evenwicht
het daglicht een tijdloze
knieval maakt en een verbond
gesloten heeft met haar Moors verleden
en de tijd haar sluipende tred
herneemt over ingeslepen treden.