Netgedichten

netgedicht (nr. 19.564):

Ik zijn

Het perron bezaaid met mensen
immer met hun beeld in strijd
voortdurend jagend naar hun grenzen
in spiegels van de werkelijkheid

Het beeld schrijdt voort
evenals de mens
aan wie het toebehoort
Wat is wordt nimmer wens

En ik zie maskers om me heen
overal waar ik kijk
staar ik er zelf doorheen
"Ik ben!" Maar niemand heeft gelijk

We reizen en we zoeken
vinden werkelijkheid in schijn
scheppen identiteit in boeken
vervloeken ons 'Ik zijn'

Zo schrijf ik mijn gedicht
zonder ben ik wees
erken een meervoudig gezicht
en zijn ik als ik lees