Netgedichten

netgedicht (nr. 20.001):

Chuck

de oude jas, het lange sluike haar
een grauw gezicht, getekend door het leven
een monument door grote haast omgeven
geen tijd voor rauwe stem en een gitaar

een allochtoon werd echte Hagenaar
zijn geest is in de tijd van toen gebleven
in jaren van een onbelemmerd zweven
de heimwee sluipt door heel zijn repertoire

muziek ontstijgt het Haagse stadsrumoer
de klanken vullen kille klinkerstraten
een pierement, een koor van heilsoldaten
en Chuck, door god gezonden troubadour

sta even stil en luister, stop met praten
vergeet ook niet dat bakje op de vloer