Netgedichten

netgedicht (nr. 20.290):

Fluisterregen

ik voel jou in mijn vingertoppen
je woont nog in mijn huid
elke kleur draagt jouw geluid
in klank hoor ik het kloppen

hoeveel tijd is al verleden
sinds mijn wereld werd gekanteld
en het leven zwart gemanteld
in dagen die door nachten gleden

in de spiegel zie ik jouw gezicht
voel je schaduw achter mij
waar ogen branden in het lome licht

zacht fluistert regen langs het raam
leef mijn lief, zoals water aarde kust
en geef liefde opnieuw een naam