Netgedichten

netgedicht (nr. 20.723):

Nachtmerrie

Een zee van klappende rode rozen, scheidend
een witte mustang galopperend
een gebronsde blondine, verleidend
haar lange manen golvend in de wind

De klamme vuisten klemmen zich
strak ritmisch dansende dijen
en borsten die zweetstraaltjes
glanzende zon vormen

Een ongetemde bovenaardse pracht
aldoor schoppend onverwacht veracht
dichterbij gekomen verwoestend
al mijn toekomst dromen.

Verrot broeiende, stinkende adem briesend
wulps hees, mij zeeziek makend
deinende, klauwt zij dwaas
schaterlachend

haar lange nagels onbeschaamd, triomferend
diep zwart in mijn hart en ziel.