Stormenderhand

De wind beukt huizen in de golven
breekt koppen schuim in grijs
striemt geselend langs de bomen
mijn onrust lijkt zijn ereprijs

Hij braakt op mijn angstgevoelens
parafraseert zijn eigen elegie
raakt mijn wezen tot in iedere vezel
verpulvert mijn kracht en strategie

De wind puurt mijn bedwongen tranen
rooft de kommer die ik niet tonen wil
streelt me koesterend, laat me huilen
vangt me op en het wordt zo stil

storm wind verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 6 stemmen 224