Netgedichten

netgedicht (nr. 21.170):

Gisteren

Gisteren zweeft in flarden
rond mijn hoofd, gedachten
dalen als druppels neer in
de beker van mijn zijn en
diep in mij vormt zich een
meer van welhaast vergeten
verlangen naar dat, wat ooit
was en schier ongemerkt
tussen mijn vingers gleed.

De wolk van heimwee naar
het verwaaid geluk van toen
vol fluistering en lentegroen
wordt cru uiteengespleten
door de aanstormende trein
van tijd en kwaal en raakt mij
veel te vroeg, op de overweg
van wens en werkelijkheid.