Netgedichten

netgedicht (nr. 21.234):

Zomeravond

Langzaam en niet meer te stoppen
steeg zijn waardering verder naar goudkoorts
toen haar zomersproeten als waren het sterren
tevoorschijn spetterden uit de plooien van haar gezicht.

Hij weet het .. het was niet alleen de magie van de zomeravond
dat haar aanblik in goud gesmokkeld met hem verbond,

maar doet berusten in deze schone schijn
en het geluk van de zomeravond proeven
want zij is het die zijn hart
het warmst laat zijn.

R.J. van Tol