Netgedichten

netgedicht (nr. 22.349):

Bloedmooi

De avond was gevallen
in de danszaal van het leven
waar ik zweefde met mijn ogen
door die kaarsverlichte pracht

Met een lach vroeg ik haar naam
waarna ik mijn hand liet verkleven
aan de mooiste vrouw die zeven
tango's danste daar die nacht

En we dansten hoge benen
op een dansvloer die ging zweven
en haar ogen zochten liefde
veel meer dan ik had verwacht

Onverwacht vroeg zij mijn naam
die ik met weemoed heb gegeven
waarna al haar aders sprongen
en ik vlug mijn tong in bracht