Netgedichten

netgedicht (nr. 22.686):

Mistroost

Je kijkt me aan met
een mistroostige blik,
in ademnood lijkt
het of ik stik,de dorst
gelest uit gelijke vaten,
dreig ik te verzinken.
Je hand om mijn
denkbeeldige keel,
ons doel niet
overeenkomstig is,
ik niet van gelijke
wijn wil drinken, je
ideeën niet deel.

Toch,mag je die
worsteling niet vrezen,
niet bedroefd zijn
om de pijn,die uit het
zuivere droes,de
wonden laat genezen.
In de gedachten die je
schept,lijken dingen
niet zoals ze zijn.
De enige houvast die
ik heb jouw wereld
in breder perspectief
te beschouwen,
is dat genoeg om verder
te kunnen bouwen?