Netgedichten

netgedicht (nr. 22.919):

Verbasteren

Twee namen gekrast in een oude boom
een groot hart in wanhoop gesneden
verweerde klanken tussen bladerenzoom
alle hunker naar morgen vermeden

hun wereld stond al jaren in brand
waar lichamen ondergronds leden
verloren zij hun stad hun land
vonden bunkers als huis van heden

het mes, verroest, werd onlangs gevonden
maar de boom was niet meer en al wat overbleef
waren vage letters door lussen verbonden
en een stuk schors dat in het water dreef
tussen jonge eendjes en wat vissenmonden