Netgedichten

netgedicht (nr. 22.908):

Druppelt regen in de nacht

Duisternis dimt nacht tamelijk zacht
in een dromend woorden onderkomen
misschien een schim, in hem de ziel
zou deze twijfels thans herkennen
of toch een dweil, met tegenzin
die nog zijn grenzen moet verkennen

vermenigvuldig zinloos zwijgen
verlegen inhoud, het hart paraat
we gaan naar huis, doorbreek de stilte

schaduw der liefde, aangelegen komma
de daad wordt al snel dichterlijk donker

jij hebt jouw kansen verspeeld, tussen dromen
zachte regen, en generaties van gewoontes
droeve melodie, aan jou de terugkeer

alle heimwee naar een triest verlangen.