Netgedichten

netgedicht (nr. 23.543):

Kleine Krijger

Mijn starre ogen staren
Wezenloos in verre leegten
De lucht is drachtig
Van geuren des doods
Het verderf is tastbaar
Mijn verdriet onzichtbaar
Doch immenselijk groot
Ik zak op mijn knieën
Betast met mijn vinger
De koperen stank van
Smerig verhalend zand
Mijn geboortegrond is rood
Doordrenkt van het leed
Getekend en besmeurd
Door de moordende hand
Die onderdrukking
En oorlog heet

Ik lijk verloren
Mijn wil gebroken
Doch achter de littekens
Schuilt een vlammetje klein
Opgeven ken ik niet
Mijn keuze is gemaakt
Gevoed door liefde
Ga ik met vuur bewijzen
Ik zal groot in overleven zijn