Netgedichten

netgedicht (nr. 23.765):

Dagpauwoog

Kijk hem daar nu vrolijk spelen
in de tuin daar met die vlinder
sprak zijn oma in verlangen
hij wordt vast ooit bioloog

Waarna de kleine opgetogen
weer naar binnen kwam gevlogen
en hij hield zijn kleine handjes
voor zijn oma iets omhoog

En oma zag tot haar verbazing
daar twee grote vleugels liggen
die hun lijfje moesten missen
en ze hield het niet meer droog

Ze keek hem aan met biggeltraan
en vroeg hem waar het was gebleven
waarna hij toen in zijn onschuld
vlug iets zwarts naar binnen zoog