Netgedichten

netgedicht (nr. 24.202):

kindsoldaat

Geweld als permanente staat
de kindertijd ontnomen
't wapen,
verlengstuk van emotie
de dood,
ultieme consequentie
van een leven zonder hoop.

Van binnen leeg en koud bevroren,
waar moed iets fatalistisch heeft
waar dromen lang al zijn verloren
en met kogels zijn doorzeefd

Karaktertrekken uitgewist,
als sporen na een regenbui
Een radertje in een machine
niets op zichzelf, direct vervangbaar,
een leven dat vergiftigd wegtikt, explosief,
niets te verliezen,
radeloos, een hoopje mens
een kloppend hart vol jeugdig leven
een speelse creatieve ziel

Symbool van waanzin en destructie
de stempel van een zieke soort
wanhopig zoek ik een geweten
de duisternis, ik ben ontspoord.