Netgedichten

netgedicht (nr. 24.849):

Lentefluister, ik noem haar liefde

met in haar ogen
de glimlach van de lente
stapt ze blootsvoets
de nieuwe morgen tegemoet

met rond haar bedauwde lippen
een warme lieve groet
de echo van haar fluister
gedragen door de wind

zucht als een zacht wiegen
door kruintjes van de bomen
langs tere net ontloken bloemkopjes
met hun prille lentegeur

ik noem haar liefde
kun je horen
als je leert luisteren
naar de wind