Netgedichten

netgedicht (nr. 25.040):

De vogelverschrikker

In dit open veld, tussen knollen en kraaien
heeft wereldse wijsheid de vogelverschrikker
voorgoed verlaten, zijn geheugen is
niet al te best, niet alles is blijven hangen
door al het negatieve, dat hij uit de stad
heeft meegenomen, dat niet dromen
nooit meer kunnen voelen,

het proportionele, unieke, niet herhaalbare handelen
ontkleedt zich in zijn zwijgen
onder het zicht van zijn verstarde ogen
stijgt de zon tot grote hoogte.