Netgedichten

netgedicht (nr. 25.074):

Weerkaatsende lenteglimlach

De zon scheen zo aanlokkelijk
dat ik na mijn bezoek
aan de bieb
even op mijn tuinstoel neerzeeg
het was een regelrechte uitnodiging
van moedertje natuur
die lente zong in mijn fluistering

was het aantrekkingskracht
dat ik mijn broekspijpen oprolde
en mijn witte benen
de kans gaf al een klein beetje te bruinen
wie zal het zeggen
in jouw voorbij lopen
zag ik een schalkse glimlach

en ja die weerkaatste op mijn eigen snoet
zeg eens……..heb jij al bruine benen