Netgedichten

netgedicht (nr. 25.608):

Toch weer even samen

Haar oogleden trillen
als de vleugels van een vlinder
verder slaapt ze bijna bewegingsloos
de droom vindt plaats
achter gesloten ogen
de wind fluistert zacht
vanachter een half geopend raam

de maan weet van haar dromen
waakt over haar
en daar in het wonderlijke
van haar nacht
ontmoet ze hem
hij die weer bij haar is
en haar lief had
als geen ander

en zij hem