Netgedichten

netgedicht (nr. 25.910):

Lege relikwieën

Als ideeën worden gedolven
uit het blauw van oceanen,
vullen golven, betoog van
schuimende essentie, gestuurd
door cyclische getijden, die
de grote sprong wagen naar
waterkant en achterland,
waar mans toekomst
zich laat kastijden. Op
de vloedlijn verzameling van
relikwieën, stille getuigen, die
buigen voor gespoelde dromen,
die in het zand tot stilstand
zijn gekomen. Volstaat als
voedsel voor emotioneel vuur,
waarin alleen de verpakking
wordt verbrand. Laat de wind
het springtij bezingen, om uit
het dal omhoog te klimmen,
om zich te reinigen in dood tij,
blijven handen gebonden
door een noodverband,
schipbreuk zonder averij?