Netgedichten

netgedicht (nr. 26.117):

Innerlijke strijd

De angst voor al wat komen ging
dreigde haar te verlammen
gisteren liet ze toe
dat haar voeten als het ware
vast werden gezogen
in drijfzand
haar hoofd bonkte
zweetpareltjes
op haar klamme huid
en voorhoofd
haar adem stokkend ……..

maar ze herpakte zich
in de nachtelijke uren
de wolvin in haar bracht en
wakkerde kracht
je hebt een keuze
sprak de wind fluisterend
je verslaat je eigen demonen
of je kruipt weg
als een angsthaas in het zand
het werd een strijd
in haar ziel tussen opgeven
en het hebben van hoop en vertrouwen

ze dacht aan de woorden
die haar meermaals hadden doen overleven
geef mij de angst
en ik geef je de hoop ervoor terug
stil werd het in haar
de slaap krulde haar ogen
dromerig en bij het wakker worden
gaf ze zich vol vertrouwen
aan vandaag de nieuwe morgen

herfstkind op weg
naar de zomer
naar een onzekere toekomst
zo is het goed
echode de fluister van de wind
omdat haar hart als eerste
die woorden sprak