Netgedichten

netgedicht (nr. 26.424):

Nevelvingers

Waar zich ooit de velden uitstrekten
Met de kleuren van een bont palet
Ontstaat een nevel, grijs en star
Schoonheid onttrekkende zielenspinsels

Nevelvingers
Steeds dichterbij
Intense waanzin
Omhelsde je steeds meer

De marmeren poort naar
Het schaduwwoud
Uitnodigend en
Zonder vrees

Trad jij daar binnen
Op zoek naar...maar
Besef van verlies
Brachten kristallen tranen

Te laat mijn heroïsche
Heldendaden om nog
Eenmaal het licht te
Vangen in je ogen

De liefde van het hart
Verblindde jou niet meer
Deed je alleen nog staren
Naar een dieper wordende mist

En voor ik het had begrepen
Waren jouw sporen uitgewist