Netgedichten

netgedicht (nr. 26.691):

Glimlachglans

Opnieuw vederlicht,
in jouw gevleugeld gedicht
zie ik eindelijk, zonder schroom

jouw ware damesgezicht
blauwe ogen als de oceaanlucht
haar zo bruin als koffiebonen
lippen rijp als bloesempruimen

je bent veel mooier
dan de mooiste woorden
je bent het droombeeld
van een prachtige droom

een zachte perzikhuid
benen, stevig als de wind
schouders, rechtvaardig

in dit vergeten land
achter een onzichtbare horizon
zonder jou, kan ik niet leven
en niet dromen

daarom schrijf ik dit gedicht
zonder te schromen
zie ik wat jij hebt aangericht
de glimlachglans op jouw gezicht

ik blijf wel bij je
in mijn dromen
als die weer komen

blijf jij
maar bij mij
in jouw dromen.

*