inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 26.815):

torenzand

het is daar
dat ik mezelf verlies
uit liefde voor de meeuwen
en op hen wacht

zoals de kerktoren
die de eenzaamheid wegslingert
op mijn mond

en me terug bindt aan
hallucinerende seconden

het is daar
dat ik stemmen hoor die schelpen ruw
wegdrukken naar nevel
uit nachten

en naar lichamen
waaruit schaduwen van water
lopen

nabij hem die ik liefhad
ruist het verder
over zee


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 6 juli 2009


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 207

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Inge Deconinck
Datum:
20 september 2009
Email:
deconinckstergmail.com
Ontroerend afscheidgedicht dat me bij de zee brengt en verder ruist in mijn oren...
Ik blijf luisteren naar jouw woorden.
Naam:
pama
Datum:
7 juli 2009
Email:
pebmartenshome.nl
Mooi gedicht, Kerima.
Dat ruist nog even door.
Naam:
wietewuiten
Datum:
6 juli 2009
Email:
wietewuitenskynet.be
hoe verzin je het, elementen en beelden verenigen, zand, zee, water en...liefde?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)