torenzand
het is daar
dat ik mezelf verlies
uit liefde voor de meeuwen
en op hen wacht
zoals de kerktoren
die de eenzaamheid wegslingert
op mijn mond
en me terug bindt aan
hallucinerende seconden
het is daar
dat ik stemmen hoor die schelpen ruw
wegdrukken naar nevel
uit nachten
en naar lichamen
waaruit schaduwen van water
lopen
nabij hem die ik liefhad
ruist het verder
over zee
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 6 juli 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie
Ik blijf luisteren naar jouw woorden.
Dat ruist nog even door.