Als was

Waar ik heen moest
gaan was ik al vergeten,
waar ik uit bestond, daar
kom ik net vandaan, de
tijd verteert de was,
zo broos als het geweten,
uren kruipen in mijn
hoofd, het licht schijnt
gaandeweg wat minder,
er druipen seconden
op het zand, kaarsvet
verdwijnt tussen de vingers
van een uitgestoken hand
dan wordt de vlam gedoofd.

Zie ook: http//www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 12 oktober 2009

pebmartenskpnmail.nl

Broos als het geweten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 302