Netgedichten

netgedicht (nr. 28.612):

Verrekte eenzaam

Maes

Lopend langs de Moerweg
passeerden me
wat motorrijders
het geronk van hun motoren
had me al
als muziek
in mijn oren geklonken

verlangend keek ik op
als jij erbij was geweest
had ik graag
achterop
gesprongen

als je dat missen
noemt
veeg ik de traan weg
die over
mijn wangen
drupt

dag Maes
verrekte eenzaam
die wereld
zo zonder jou

sterk spul die
fishermanfriends
mompel ik tegen
een mij passerende buurvrouw