Netgedichten

netgedicht (nr. 29.364):

Hoor de wind waait

wie zoet is
krijgt Geer en Goor terug
bij de toppers
wie stout is
vindt het ook nog belangrijk
de wind wakkert aan
het regent hagelstenen
moeder aarde huilt
om weer duizenden extra soldaten
gestuurd naar broeihaarden
van extremisme
Nederland zwicht

wie zoet is blijft aan den arbeid
tot hij sterven gaat
rijk worden heeft te maken
nog immer met
stelen of erven
ze vegen allemaal
hun straatje schoon

zij blijft in de goedheiligman geloven
droomt nog haar droom
terwijl een kleine jongen fluistert
“domme oma, Sinterklaas bestaat niet meer”
door de kamer klinkt het lied
geef mij je angst
ik geef je er de hoop voor terug
in het slaapvertrek
naast haar bed
staan de cadeautjes