Netgedichten

netgedicht (nr. 29.509):

Superheld te laat

In de toekomst ligt verslaving
evenals in die goeie ouwe tijd
De uitdaging van het heden slaat
je als altijd opgewekt in het gezicht
maakt alert, aan pijn niet gewend

Jij wil niet bitteroud en verzuurd
zo een die zich aan dieren hecht
op de vlucht voor menselijke intimiteit
het raakt te hard en gaat voorbij

Alleen muziek heeft je verzoend
met de breekbaarheid van eenzaamheid
maar ook alles schrijnender gemaakt
om redenen, die je niet begrijpt

Je sterft alleen met allen verzameld
in jouw hart, hoofd en rommelbuik
Je zucht de laatste adem uit
met alles waaraan je bent gehecht
rookpluimpje dat op wolken lijkt