Netgedichten

netgedicht (nr. 29.655):

Donald Duck in de sneeuw

buiten is het glad
koud en kil
men droomt van
een witte kerst
ook dat nog
fluistert zij
in wankel evenwicht

zij droomt van
droge schone straten
lekkere vrieskou
met een zonnetje
en witte wolkjes
ademweer
midwinter

een blik op
een Donald Duckje
dat verloren
op straat slingert
associeert haar
met schoonmoeder en vader
uit de tijd van toen

vroegere onzekerheid
houdt haar nu
met beide benen
stevig op de grond
je kunt trots op me zijn
klinkt haar fluister
tussen ijzel en sneeuwvlokken door
een glimlach parelt sterren