Netgedichten

netgedicht (nr. 29.784):

de fluistering van liefde

In haar wervelden
de muzikale klanken
omhoog
alsof ze opgetild werd
gedragen naar verleden
omkijkend naar
haar lach en haar traan
dan om even stil te worden

hoopvol
haar kijkers
in de zijne
vol vertrouwen
jij ik wij
samen
doch ook elk apart
onze toekomst

even knipperend
met haar ogen
zag ze een vogel
met zijn kopje scheef
naar de muziek gericht
het voelde of die recensent was
van juist dit kostbare moment
bijna werd haar alles te machtig
het vogeltje, haar gevoel
herinneringen, verlangens en dromen

ze legde haar hand in die van hem
liefde fluisterde de wind
geef het een kans
laat het je niet ontglippen