Netgedichten

netgedicht (nr. 30.100):

Winter(3)

het ruikt hier nog steeds
naar zeewier, zout en zand
ook al zijn er oceanen
aan jaren voorbij gegaan

toch is geen waarheid
hier ooit hetzelfde
vandaag schrijft de hemel
in een nieuwsoortig ijzig licht

waaruit sneeuw in welwillendheid neervalt
vanuit rondbuikige wolken
de meeuwen zweven in grote bewondering
of kijken toe van op de golfbrekers

mijn ziel tintelt
tot in mijn vingertoppen
bij het aanschouwen van deze
kristalklare sprookjesachtige schoonheid

even maar want straks
moet ik terug door de koude nevels
naar die andere wereld
dan gaat de hemel teloor

hoor ik de trage golven klagen
gebukt en met tegenzin
voel ik weer het ware leven