Netgedichten

netgedicht (nr. 30.122):

- Heldere vluchten -

Vleugels rijzen
van de imposante spanwijdte
adelaars,
roven mij het beeld

dragen heldere vluchten
naar het firmament ter wereld.

Geruisloos gekleurd
zweven voornamelijk
lichtblauwe tinten als "een".
Laatste sprankel leven trekken voorbij

een vallen in bergachtige gebieden
leefde temidden van verdrinken.

Stijgend en dalend
als dreigende stormvogels
greep de echte vrijheid
de prooidieren
in de opkomende stilte,
het eind van de machtige hemel.

Hun zwerftocht trekt
mijn ogen dwalend door de lucht,
men ziet gekwetste zielen
het zwieren als linten en koorden
zonder een enkel geluid.