Netgedichten

netgedicht (nr. 30.336):

- Ik hoor de wolven zingen -

De kracht van de natuur verbijt haar angst,
in elk woord ligt ongekende kracht
gruwelijk moordend.
Huilend, voel ik de zachte wolvenvacht.

Terwijl hij, die voor mij staat,
danst en speelt met blakende vuren,
de groene ogen staren fel,
zinderend en met vraatzuchtig hese stem,
zijn vreugdevuren verwarmen, en mij doden kon,
mijn hart opetend met zijn sterke scheurkiezen.

Ik hoor de wolven zingen,
zonder passie of soul.
Ze achtervolgen mij als een prooidier
over een grote afstand.
Leren mij weten...wat ware stilte is.

Horen mijn hart kloppen en zingen vederlicht hun lied,
een halleluja draagt bedachtzaam hun song,
huilende wolven rennen, maar ze vergeten niet.