Netgedichten

netgedicht (nr. 30.353):

Gevangen

In gedachten gevangen
loop ik hier verloren
zo alleen in het bos.

Volg de paden tussen
de bomen, hun stammen
door de schors omsloten.

Gedachten blijven komen
emotie zoekt zijn weg
tussen die hoge bomen.

De wind streelt zachtjes
mijn wang alsof hij
fluistert wees niet bang.

Zachtjes hoor ik de vogels
fluiten of ze willen zeggen
stuur het maar naar buiten.

Maak dat deurtje open laat
het verdwijnen tussen de
bomen met hun hoge kruinen.

Mijn hart opent zich emotie
en tranen voel ik komen wat
gevangen zat komt naar buiten.