Netgedichten

netgedicht (nr. 30.454):

Speelfilms

Op het zilverwitte scherm
had jij het lichaam
van een naakte God
en ijverde jij wederzien
of wederhoren
want jij was
voor de film geboren,

jij plakte dromen
achter gekalkt behang
tijdens een tocht naar rivieren
naar een droom
ver weg van hier
in de jungle
tussen de wurgslangen
haperde de weg terug
zoals in andere speelfilms
toen ik naast je zat
achter in de Kerkhal
hield er getuigenis beraad
over wat te doen
met die naakte witte aap
op het grote witte doek
van bewegende projectie

en we hielden van Tarzan
want dat was jouw naam
en we waren net als jij
vertrouwd met apen
door dik en dun
in regen, langs wind
met primaten bevriend
want de naakte apen
hielden van ons, kinderen

en wij kinderen

hielden van de naakte apen.