Netgedichten

netgedicht (nr. 30.615):

tijdloos

ik was aangekomen
aan de rand des tijds

zwarte maan
ik zag oneindig
alles was klaar
had geen naam meer
ik kwam aan en wist niets

in een troebel dralerig licht
van een vreemde grijze zon
aan de oever der gedachten

alles ging over
zwart naar kleur

ogen zien niets

de kaars is gedoofd
de ochtend is aangebroken

open je hart
zie het land van eden

niemand is alleen

zelfs niet in de donkerste uren.