Netgedichten

netgedicht (nr. 30.906):

ragfijn nervende bladeren

het kriebelt in mijn handen
het hunkert naar een kwast
om je in beeld te vangen nee geen woorden
maar een ander vast gegeven het voelt als
blauwgroen zeewater rosé rode voeten pure chocolade
wijnrankgroene twijgen druiven rood en zwart
als olijven purperen wijsheid blauwgrijze
tinten kruipen wingerend langs de bast
bind me daar in kleuren en geuren kwast
zwijg niet langer beeld spreek me aan
zinnend tast ik me een weg naar
houtskoolzwart je te omranden
een streek een pen een woord
je gezichten dartelen over elkaar
daar in de wortels van de bomen
waar woorden verstommen van
klare groei en bloei doordrongen
in die levenskracht gevangen
ontspruiten haar gezangen van
wortels..stam..tak
en ragfijn nervende bladeren